اگر قرار بر سادگی سخن باشد ، اینترنت صنعتی اشیا (IoT صنعتی) به ارتباط برقرار کردن دستگاه ها و اشیا در حوزه ی صنعتی اشاره دارد.
اینترنت صنعتی اشیا(IIoT) چیست؟
اگر مفهوم اینترنت اشیا را می دانید پس بیایید با یک تعریف مشترک شروع کنیم تا بدانیم که این کلمه صنعتی در میان این عبارت (اینترنت صنعتی اشیا IIoT) چه منظوری را بازتاب می دهد .
اینترنت صنعتی اشیا (IoT صنعتی) به ارتباط برقرار کردن دستگاه ها و اشیا در حوزه ی صنعتی اشاره دارد. IIOT با تمرکز جدی روی تبادل داده های بزرگ و حساس مابین ماشین آلات ، صنایع و شرکت ها را قادر می سازد تا تجزیه و تحلیل کیفیت ،قابلیت اطمینان ، نظارت بر وضعیت دارایی و بهینه سازی را در تمامی پروژه های خود افزایش دهند.
در بحث هایی که تکنیکی و یا تخصصی است باید در همان سطح سخن گفت :آشنایی با IoT صنعتی (IIoT)
اینترنت نحوه ارتباط مردم، کاری که انجام می‌دهند و نحوه فعالیت آنها با یکدیگر را تغییر داده است. و اکنون توجه به انجام همان کارها برای ماشین آلات جلب شده است.طی چند سال گذشته ، توسعه دهندگان سیستم برای ساختن سیستم های هوشمند به روی حسگر اتصال به سنسورها و آنالیز آنها متمرکز شده اند و عملیات را به محیط های قابل توجهی با بهره وری بسیار مفید تبدیل می کنند.
این سیستمهای متصل ، چیزی را که Industrial IoT نامیده می شود ، تشکیل می دهند.(اینترنت صنعتی اشیا IIoT)
در چند سال آینده ، مهندسان در هر صنعت راهی پیدا می کنند تا از قابلیت های جدید تولید شده با اتصال دستگاهها و فرآیندهای دارای قابلیت محاسبات و آنالیز قدرتمندتر ، قابلیت های جدیدی را بدست آورند.
IoT گسترش قدرت اینترنت از طریق دستگاه های هوشمند به طیف وسیعی از اشیا و وسایل دیگر است. Industrial IoT یک زیرمجموعه از IoT است که به طور خاص بر روی برنامه‌های صنعتی مانند حمل و نقل، تولید انرژی و کشاورزی متمرکز است. هم IoT و هم IIoT چالش‌های فنی دارند، اما خطرات و پیچیدگی‌های کاربردی صنعتی قطعا بالاتر هست.
قابل‌ذکر است که IIoT الزامات فنی متفاوتی با سطحی فوق العاده پیچیده، قابلیت همکاری بالا و نیازهای امنیتی عالی دارد.
اینترنت اشیا معمولاً برای توصیف برنامه های بازارهای مصرفی از جمله کنترل دما ، سیستم های هوشمند سازی ساختمان ها ، سیستم های امنیتی در خانه و موارد دیگر استفاده می شود. به گفته تحلیلگران مختلف بازار ، IoT محدوده ی صنایع را از سرگرمی تا تحقیقات علمی ، خرید تا مراقبت های بهداشتی مختل کرده است و تخمین زده شده است که اندازه بازار این غول تکنولوژی در صدها میلیارد دلار است.
رشد سریع نتیجه به دلیل افزایش فشار نیروهای بازار است ، زیرا تقاضای مصرف کننده برای راحتی و خدمات برنامه های هوشمند ، با علاقه مندی شرکت ها در جمع آوری و استفاده از همان داده ها با فرصت های رشد جدید مطابقت دارد.
فعال سازی IIoT گام های بزرگی در زمینه متقابل همکاری های عمومی و خصوصی برداشته است. در طی چند سال گذشته ، هزاران دانشگاه ، شرکت و سازمانهای استاندارد با یکدیگر گرد هم آمده اند تا روی نوآوری های فنی لازم برای کار IIoT به روشی مطمئن ، مقیاس پذیر و مطمئن کار کنند.
هوافضا (فرودگاهها ، هواپیماها ، هواپیماهای بدون سرنشین و سایر وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین)
کشاورزی (مزارع متصل)
خودرو سازی (وسایل نقلیه متصل ، نیمه خودمختار و خودمختار)
سیستمهای انرژی (شبکه هوشمند(smart grid)، منابع انرژی پراکنده (DERs)و انرژی تجدیدپذیر)
مراقبت‌های بهداشتی (مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی، جراحی روباتیک و تصویربرداری پزشکی)
ساخت (کارخانه‌های متصل)
ارتش (وسایل نقلیه نظامی، شبیه‌سازی، آموزش و عملیات)
شرکت نفت و گاز (اکتشاف و پالایش)
شهرهای هوشمند (شهروندان و خدمات شهری، پارکینگ و زیرساخت، و غیره)
حمل و نقل (اتوبوس‌ها، متروها، قطارها و Hyperloop)
اتوماسیون کشاورزی با IOT
اتوماسیون کشاورزی با IOT
IIoT در صنعت کشاورزی
IIoT در صنعت کشاورزی
IIoT چگونه کار می کند؟
سیستم های IIoT معمولا نیاز دارند که داده ها بین چندین دستگاه و در شبکه های چندگانه ، از سنسورها ، دستگاه های از راه دور و رایانه ها گرفته تا ابراطلاعاتی (سیستم های رایانه ای متمرکز) به اشتراک گذاشته شود.
این جریان چالش برانگیز است زیرا حجم وسیعی از داده ها – لازم به ذکر است حتی سخت افزارهای امنیتی و ایمنی دقیق – به راحتی می تواند یک شبکه را تحت الشعاع قرار دهد ، به خصوص شبکه ای که در عملیات از راه دور قرار دارد. این سیستم های بهم پیوسته برای مدیریت افزایش حجم داده ، الزامات عملکرد ، ریسک امنیتی و گواهینامه های ایمنی به روشهای جدیدی نیاز دارند.
مدیریت اطلاعات داده IIoT برای اطمینان از کارکرد برنامه های کاربردیIIoT همانطور که طراحی شده است ، بسیار مهم است.
بانک اطلاعاتی یک چارچوب نرم افزاری است به برنامه ها و دستگاه ها امکان می دهد تا به عنوان یک سیستم یکپارچه با یکدیگر همکاری کنند. که در واقع منطق کاربرد و منطق ادغام را ساده تر می کند. به جای تبادل پیام ، مؤلفه های نرم افزار از طریق داده مشترک و فیلتر شده اشیا ارتباط برقرار می کنند.
